The world is a book and i will read it!

Woensdag 3 augustus
Vandaag hebben we uitgeslapen. Geen wekker en geen activiteiten op de planning. Het enige is dat we vandaag Mirissa weer gaan verlaten en door gaan naar Hikkaduwa. Om 11 uur zijn we allebei aangekleed en is de backpack weer gevuld met al onze spullen. We vertrekken al lopend naar het busstation en met stom geluk hoefden we niet lang te wachten of de juiste bus stopte voor ons. Het is hier niet echt heel vanzelfsprekend dat bussen voor je stoppen, vaak rijden ze ook gewoon door. De busrit viel wel mee want na een goed uurtje rijden waren we al in Hikkaduwa. Met toeval stapten we uit bij een willekeurige bushalte en was dat tegenover de straat van het resort waar we de komende dagen gaan vertoeven. We besloten weer een keer te kiezen voor een verblijf met een zwembad. Dit omdat het hier best warm is en de zee niet echt heel chill is om in te zwemmen. Ook hier is de zee redelijk onrustig. Nadat we onze kamer opkwamen hebben we gelijk onze zwemkleding gepakt en hebben we een middagje aan het zwembad gehangen. Gelukkig hadden we genoeg leesmateriaal en zijn we zo de dag goed doorgekomen. Vervolgens zijn we naar het strand gelopen om daarna een hapje te gaan eten. Het was wel een keer fijn om een relaxte dag te hebben alleen begonnen we ons wel snel te vervelen.

Donderdag 4 augustus
Vandaag besloten we geen wekker te zetten. Ik was alleen om 8 uur al klaar wakker en heb maar een boek zitten lezen in bed. Nick daarentegen had wel de hele dag kunnen slapen alleen jammer genoeg ontwaakte ik hem uit zijn schoonheidsslaapje rond de klok van 10. We hebben eerst zitten ontbijten bij het hotel om daarna door te gaan naar wat we op de planning hadden voor vandaag. We regelde en tuk tuk "gids" die ons deze middag het volgende liet zien...

We begonnen bij het tsunami museum. Hikkaduwa is namelijk een van de plaatsen die in 2004 enorm is getroffen door een tsunami. We hadden vernomen dat je dit wel gezien moet hebben als je in Hikkaduwa verblijft. We kwamen aan, het was maar een klein huisje waar het museum in was gevestigd. Binnen mag je geen foto's maken en na een paar kamers snap je wel waarom. In de eerste kamer kom je binnen. Hierin staat in uitgelegd wat een tsunami is en hoe deze ontstaat. Er staan tabellen van de gevallen slachtoffers in Sri Lanka maar ook van andere landen. Vervolgens loop je de tweede kamer in en zie je beelden voor en tijdens de tsunami. Je beseft je dan langzaam dat die mensen die uit de zee rennen dit waarschijnlijk niet hebben overleefd. De derde kamer laat beelden zien na de tsunami, dat is ook echt het aller heftigste. Kinderen bidden, overledenen mensen die in een houvast houding gestorven zijn (waarschijnlijk een boom vast gehad), mensen die alles kwijt zijn, alles is kapot! De laatste kamer laat lachende mensen zien, mensen van over de hele wereld die helpen aan de opbouw van Sri Lanka. Kinderen die echt mooie tekeningen hadden gemaakt over wat de tsunami voor hun betekent had. Al met al een zeer indrukwekkende ervaring.

Toen we doorreden naar het volgende, vertelde de tuk tuk chauffeur over zijn ervaring. Hij verloor acht mensen waarvan zijn zus en haar kind. Hij vertelde over de schade die de tsunami achtergelaten had hier in Hikkaduwa. We reden langs een massagraf waar zo'n 5000 overledenen in lagen, die niet herkend waren. Verschrikkelijk, kippenvel en daar word je wel even stil van. De sporen zijn op sommige plekken na 14 jaar nog steeds duidelijk aanwezig. 

We kwamen na een stukje rijden bij een wat leuker iets uit, om even alle indrukken te ontladen. De schildpadden opvang. Eerst kregen we wat uitleg over de schildpadden eitjes, vervolgens over een aantal schildpadden die ze hadden en daarna mochten we zelf rondlopen en de schildpadden optillen. Of dat ze dat echt heel erg leuk vonden, geen idee. We liepen wat rond, maakte de nodige foto's en hielden het voor gezien. Leuk om gezien te hebben en fijn om even de nare gevoelens een beetje aan de kant te zetten.

Na dit alles hebben we weer een plekje aan het zwembad weten te bemachtigen en hebben we heerlijk afgekoeld. Het is hier namelijk heel erg warm, er is weinig schaduw en er zijn geen wolkjes aan de lucht. Maar we hebben niks te klagen! We hebben natuurlijk weer wat gegeten, gerelaxt en daarna naar bed gegaan omdat we morgen om 10:00 alweer klaar moeten staan om een dagje naar Galle te gaan.

Vrijdag 5 augustus
Vandaag werden we om 10:00 opgehaald door een tuk tuk. We wilden eigenlijk met de bus gaan maar aangezien hij een leuke aanbieding had gedaan en we het hem wel gunde besloten we met de tuk tuk te gaan. Op weg naar Galle kregen we uitleg waarom Galle Galle heet. Portugezen ontdekten heeeeeeeel lang geleden dit plaatsje. Ze vaarden over de zee en hoorden een kip, vervolgens ontdekte ze land en noemde dit plaatsje Galle. Galle betekend namelijk kip. Logisch toch? Vervolgens wisten de Nederlanders dit plaatsje te kapen om er vervolgens een ford op te bouwen. Met de Nederlandse kerk en het Nederlandse museum voelt dit weer als een stukje thuis. Na een aantal jaar kwamen de Engelse en kaapten Galle weer van de Nederlanders. In 2004 heeft dit ford, Galle aardig beschermd tegen de tsunami en is er veel intact gebleven. Een mooi stukje geschiedenis. We liepen over de vestingsmuren en genoten van de frisse wind en het uitzicht. We konden gratis en voor niks genieten van een cricket wedstrijd maar dat vonden we niet heel boeiend aangezien we niks snappen van het spel. We bezochten het Nederlandse museum wat vol ligt aan typisch Nederlandse spullen en heel veel antiek. Voor papa en mama was dit echt als een snoepwinkel geweest. Ze vertelden dat het hele museum een privé eigendom was. 

Na dit alles zijn we terug gegaan naar de kamer, hebben we onze spullen gepakt om naar het strand te gaan. We namen een duik maar heel relaxt was het niet. De onderstroming was weer erg aanwezig en de golven lieten je niet op je plek zitten. Alles natuurlijk weer vol zand besloten we toch maar voor het zwembad te kiezen. Na een tijdje plonzen zijn we weer een hapje gaan eten. Nu weer op de kamer om de foto's van de afgelopen tijd een plaatsje te geven op de laptop en om mijn verhaal maar weer eens te updaten. Morgen gaan we verder naar Bentote, op naar het volgende plaatsje. 

Ik ga niet meer beloven tot morgen, maar sowieso tot het volgende verhaal!