I fell in love

Vandaag zijn we vroeg opgestaan om op zoek te gaan naar een scooter. Daarmee wilde we naar het hoogste puntje van Chiang Mai rijden en daarna wel verder zien wat er op ons pad kwam.

En natuurlijk hebben we een scooter gevonden. De allergoedkoopste van de stad want voor zo'n 100 baht (€3,00) konden we 'm 24 uur lang tot onze beschikking hebben.

We begonnen met rijden naar een tempel gelegen in de bergen van Chiang Mai. Het was een hele klim, vooral voor de scooter, maar het was de moeite waard. De tempel was niet anders dan de vele tempels die we al eerder hadden bezichtingt dus besloten we er niet naar binnen te gaan. We vervolgden de weg richting een hoog uitkijkpunt waarin we midden in de wolken zaten. Je had uitzicht over de stad en de nodige kiekjes werden geschoten. Na lang rijden en rijden kwamen we in een dorpje waar het heel rustig en stil was, maar waar we wel in een "tentje" wat konden drinken. Een Belg vertelde ons dat er maar één weg terug was en dat hij verder geen wegen had kunnen ontdekken waar we over konden gaan om het hoogste punt te bereiken. Uiteindelijk hebben we gewoon de verkeerde afslag genomen en daar kwamen we aan de voet van de berg pas achter dus terug gaan was geen optie.

Oja, even vergeten.. Ik was zo slim geweest om m'n SD-card in m'n laptop te laten zitten, dus halverwege de berg gaf de camera aan dat ik geen geheugen vrij had. Mijn humeur werd een stuk minder, want Lisa zonder camera op weg dat kan echt niet. Dus alles afgezocht en uiteindelijk een klein kraampje gevonden waar ze god thanks kaartjes verkochten. Na een aantal plaatjes te hebben geschoten was m'n batterij leeg.. Ja, alsof het me vandaag allemaal niet gegund was.

Nadat ik de GoPro mezelf had toegeëigend gingen we even naar de kamer, waar we trouwens verschrikkelijk hebben geslapen, om te bellen voor de activiteit van morgen. Ik laad m'n camera weer op tot een paar streepjes en we stappen weer op de scooter om naar de tijgers te gaan. In eerste instantie zou ik alleen gaan, dus we kochten één kaartje voor bij de tijgers en één kaartje dat Nick zou kunnen kijken. Eenmaal aangekomen bij het poortje waardoor ik naar binnen mocht werd het me allemaal net iets te spannend. Nick is terug gelopen naar de kassa om alsnog een kaartje te kopen om met me mee te gaan, al vond ik het nog steeds een beetje eng. Uiteindelijk vonden we het allebei leuk want we mochten ze aaien en bij ze gaan liggen voor de foto's. De foto bij het verhaal gaat waarschijnlijk weer een mega canvas worden voor bij de collectie.

Na afloop hebben we een nieuw guesthouse gezocht omdat waar we momenteel zitten het bed echt verschrikkelijk slaapt. De veren steken continu in je lichaam en comfortabel liggen kunnen we niet echt. Dus besloten we opzoek te gaan naar wat anders. Dat hebben we gevonden, dus morgen na onze activiteit gaan we onze spullen weer pakken om te vertrekken naar Hollanda Mon Tri, gerund door een Thaise vrouw en haar Nederlandse echtgenoot. De bedden hebben we trouwens al even mogen testen en die lagen een stuk beter.

Net zijn we een hapje wezen eten in een soort van Thaise variant van het welbekende Hardrock Café, smaakte overigens heerlijk! Nu liggen we lekker te lezen op ons, veel te harde, bed en gaan we niet al te laat slapen, want we worden morgen vroeg opgehaald.

Nick is trouwens weer een stukje beter, nog veel hoesten maar dat wordt gelukkig ook minder. Op jullie advies heb ik hem maar is een keer met rust gelaten.

Morgen gaan we zip-linen door de jungle. Dus er zal morgen ook wel weer een verhaal verschijnen.

Veel liefs,
Nick en Lisa